ناگه غروب کدامین ستاره …

همیشه هستند افرادی که به بودن در گروهشان افتخار می کنیم، افرادی که آنها را به رخ دیگران می کشیم، عبدالعزیز فرمانفرماییان یکی از این بزرگان بود. کارهایش مایه فخر و مباهات ما بود. قوت قلبمان بود. می دانستیم روزگاری نه خیلی دور از ما، در رگهای خشکیده ساختمانها “معماری” در جریان بوده . کسانی بوده اند که معماری را می فهمیدند، ساختمانهایشان تک به تک برای همه کلاس درسی است …. بیش از این ندارم که بگویم … آسمان معماری ایران باز هم ستاره ای را از دست داد.