ناگه غروب کدامین ستاره …

عبدالعزیز فرمانفرماییان

همیشه هستند افرادی که به بودن در گروهشان افتخار می کنیم، افرادی که آنها را به رخ دیگران می کشیم، عبدالعزیز فرمانفرماییان یکی از این بزرگان بود. کارهایش مایه فخر و مباهات ما بود. قوت قلبمان بود. می دانستیم روزگاری نه خیلی دور از ما، در رگهای خشکیده ساختمانها “معماری” در جریان بوده . کسانی بوده اند که معماری را می فهمیدند، ساختمانهایشان تک به تک برای همه کلاس درسی است …. بیش از این ندارم که بگویم … آسمان معماری ایران باز هم ستاره ای را از دست داد.

565

پر کن پیاله را، کین جام آتشین ... دیریست ره به حال خرابم نمی برد

دیدگاه کاربران
  • سعید سعادتی ۱۳ مهر ۱۳۹۲ / ۱:۳۸ ب٫ظ

    مراتب تسلیت خودمو به خانواده محترم استاد و جامعه مهندسی معماری ایران تسلیت میگم … امیدوارم روح بزرگ زنده نام فرمانفرمایان در کمال ارامش ابدی

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

توسط
تومان